Η ψωρίαση είναι μια φλεγμονώδης αυτοάνοση δερματοπάθεια που μπορεί να προσβάλλει έως και το 3% του γενικού πληθυσμού. Αξίζει να σημειωθεί πως συναντάται περίπου στον ίδιο βαθμό και στα δύο φύλα παρατηρείται δε σε όλες τις ηλικίες. Εμφανίζεται πιο συχνά στην καυκάσια φυλή. Οι ασθενείς που εμφανίζουν το εν λόγω δερματικό νόσημα χαρακτηρίζονται, χωρίς αμφιβολία, από μία γενετική προδιάθεση και με την επίδραση ορισμένων εκλυτικών παραγόντων λαμβάνει χώρα μία ανοσολογική απόκριση που οδηγεί στην εκδήλωση της νόσου. Είναι σημαντικό και πρέπον να ξεκαθαρισθεί κατηγορηματικά πως δεν πρόκειται για ένα μεταδοτικό δερματικό νόσημα και για αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε την οποιαδήποτε επαφή ή χειραψία.
Καθοριστικό ρόλο για την εμφάνιση ψωρίασης διαδραματίζουν και ορισμένοι προδιαθεσικοί παράγοντες , όπως ο πιθανός τραυματισμός του υγιούς δέρματος, οι βακτηριακές λοιμώξεις, ιδίως δε από τον β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο και η συστηματική χορήγηση διαφόρων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονισθεί πως καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει και η έντονη αλλά και η συνεχής συναισθηματική φόρτιση.
Επί της ουσίας, στον ασθενή με ψωρίαση η διαδικασία ανάπτυξης των κυττάρων της επιδερμίδας επιταχύνεται σε σημαντικό βαθμό. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πως ο πολλαπλασιασμός και η ωρίμανση των κυττάρων αυτών συντελείται σε σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μέσα σε 10 ημέρες. Στη διαδικασία αυτή εμπλέκονται ανοσολογικοί μηχανισμοί με την ακόλουθη απελευθέρωση συγκεκριμένων πρωτεινών. Πρακτικά λαμβάνει χώρα μια πιο έντονη αλληλεπίδραση ανάμεσα στα Τ- λεμφοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και τα κύτταρα της επιδερμίδας.
Το συγκεκριμένο δερματικό νόσημα παρουσιάζει ποικίλες κλινικές μορφές και εκφάνσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εντοπισμένη ψωρίαση στα χέρια, η οποία σε ουκ ολίγες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή να αισθάνεται άβολα στο εργασιακό του περιβάλλον αλλά και στον κοινωνικό του περίγυρο με συνέπεια τη συνεχή ψυχική του επιβάρυνση. Η συγκεκριμένη μορφή ψωρίασης εκδηλώνεται με ερυθηματολεπιδώδεις πλάκες με σαφώς αφοριζόμενα όρια που εντοπίζονται κυρίως στη ράχη των χεριών αλλά και στις παλάμες. Παρατηρούνται λέπια επάνω στις πλάκες με χαρακτηριστική έντονη πάχυνση. Συχνά το εντοπισμένο αυτό εξάνθημα χαρακτηρίζεται και από κνησμό. Σε ορισμένες περιπτώσεις λαμβάνει χώρα προσβολή των αρθρώσεων που δύναται να συνοδεύεται από έντονο άλγος και ορίζεται ως ψωριασική αρθρίτιδα. Σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, εμφανίζονται αλλοιώσεις που οδηγούν στην προσβολή της μήτρας του όνυχος.
Ωστόσο σε καμία περίπτωση τα πράγματα δεν είναι απογοητευτικά. Στην παρούσα φάση έχουν γίνει αλματώδη βήματα για την αποτελεσματική και ενδεδειγμένη θεραπευτική φαντιμετώπιση των ασθενών με ψωρίαση. Σε αυτές της μικρής έκτασης δερματικές αλλοιώσεις, ικανοποιητικό αποτέλεσμα παρατηρείται με τα τοπικά κορτικοστεροειδή, τα ανάλογα βιταμίνης D3 και προϊόντα τοπικής ενυδάτωσης, ενώ για τις πιο ανθεκτικές στις τοπικές θεραπείες περιπτώσεις, σημαίνοντα ρόλο κατέχουν οι συστηματικές αγωγές που δρουν στοχευμένα σε συγκεκριμένες ιντερλευκίνες (πρόκειται για ειδικές πρωτεΐνες που δύνανται να επάγουν την νόσο).
Θα σου αρέσει σίγουρα:
Οι δύσκολοι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι εύλογο να οδηγούν σε έντονη φόρτιση, έχοντας ως συνέπεια την υποτροπή της νόσου. Από την πλευρά του, ο δερματολόγος οφείλει να είναι αλληλέγγυος προς τον ασθενή και να του δώσει πραγματικά να καταλάβει πως δεν είναι μόνος του και πως είναι πραγματικά εφικτή η επιτυχημένη διαχείριση αλλά και η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματός του.
Βιβλιογραφία
- Δερματολογία – Αφροδισιολογία / Χριστίνα Αντωνίου – Ανδρέας Κατσάμπας
- Βασική Δερματολογία / J.Bolognia , J V .Schaffer, K. Duncan , CJ.Ko / Επιμέλεια Ελληνικής ‘Εκδοσης Διονύσιος Τσαμπάος
