H ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί όλη την παλέτα της φύσης για να κατασκευάσει τα φάρμακά της. Όλα τα φυτικά συστατικά του φυτικού βασιλείου αλλά και τα συστατικά του ορυκτού και ζωικού βασιλείου χρησιμοποιούνται από την ομοιοπαθητική για τη δημιουργία των σκευασμάτων της.
Υπάρχουν εντούτοις κάποιες φυτικές ουσίες, συστατικά τα οποία δεν είναι αποδεκτά από την ομοιοπαθητική όταν ένα άτομο βρίσκεται σε ομοιοπαθητική θεραπεία. Συνήθως οι ουσίες αυτές είναι οι ίδιες πολύ δυνατά ομοιοπαθητικά φάρμακα εάν δυναμοποιηθούν. Αυτές οι ουσίες είναι κυρίως ο καφές ο οποίος περιέχει την καφεΐνη, η μέντα και η καμφορά. Αυτές χρησιμοποιούνται ως αφεψήματα στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, ως επιθέματα αλλά και στη φαρμακολογία.
Όταν εισέρχονται μέσα στον οργανισμό, δημιουργούν μια υπερένταση κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό αποτελεί ένα είδους σοκ για τον οργανισμό. Μπορεί να μας είναι ευχάριστο ή να το θεωρούμε απαραίτητο μερικές φορές, αλλά δεν παύει να είναι σοκ. Πόσες φορές δεν ακούμε από άλλους ή δεν λέμε εμείς οι ίδιοι «δεν μπορώ να ξυπνήσω αν δεν πιω καφέ»;
Η καφεΐνη, όταν εισέρχεται μέσα στον οργανισμό, επηρεάζει την έκκριση ορμονών όπως η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και προκαλεί αύξηση του καρδιακού παλμού. Το αίμα μεταφέρεται πιο γρήγορα και έχουμε μια μεγαλύτερη επιτάχυνση των λειτουργιών του οργανισμού. Το ίδιο ή παρόμοιο συμβαίνει και με τις υπόλοιπες αναφερόμενες ουσίες.
Για ποιο λόγο όμως αυτό που συμβαίνει σε φυσικό επίπεδο από τη στιγμή λήψης ενός φυτικού υλικού συστατικού, επηρεάζει το ομοιοπαθητικό φάρμακο που είναι ενεργειακό φάρμακο και δρα σε άλλο επίπεδο; Ας πάρουμε το παράδειγμα του καφέ, που όταν μπαίνει στον οργανισμό μας δίνει πολλή ενέργεια. Στην ουσία μεταβάλλει το ενεργειακό επίπεδο του οργανισμού. Αυτή η μεταβολή δεν μένει σε ένα σύστημα, αλλά μεταφέρεται σε όλα τα συστήματα του οργανισμού και «επηρεάζει το επίπεδο ενέργειας πάνω στο οποίο βασίζεται πραγματικά ο αμυντικός μηχανισμός».
Όλα τα συστήματα που αποτελούν και συμβάλλουν στον αμυντικό μηχανισμό (π.χ. Δίκτυο-επιθηλιακό, ορμονικό, κυκλοφορικό), παίρνουν εντολές από μια κεντρική ευφυΐα η οποία «δίνει εντολές» σε κάθε σύστημα για το τι ακριβώς πρέπει να κάνει την κάθε στιγμή για να κρατήσει τον οργανισμό σε μια ομοιόσταση και αρμονία. Δηλαδή σε μια κατάσταση υγείας.
Σε αυτό το επίπεδο δρα και ασχολείται το δυναμοποιημένο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Εισερχόμενες οι φυτικές αυτές ουσίες στο υλικό, φυσικό σώμα επηρεάζουν το ενεργειακό του επίπεδο. Οποιοδήποτε ερέθισμα θα περάσει στη ζωτική δύναμη η οποία διαμορφώνει τη λειτουργία της άμυνας του οργανισμού, θα εισέλθει στην κεντρική ευφυΐα. Δέχεται ο οργανισμός ένα ερέθισμα π.χ. από την καφεΐνη και το ερέθισμα αυτό δρα και στα τρία επίπεδα: στο φυσικό-σωματικό, στο συναισθηματικό και στο νοητικό. Στο φυσικό-σωματικό επίπεδο έχουμε αύξηση του παλμού, της ροής του αίματος. Στο συναισθηματικό μια ευφορία. Στο νοητικό έχουμε μια λειτουργία του μυαλού που δουλεύει πιο γρήγορα, πιο καθαρά. Μετά από αυτή την υπερδιέγερση που προκαλέσαμε στον οργανισμό, ο τελευταίος θα εισέλθει σε μια κατάσταση ατονίας, κατάθλιψης για να μπορέσει να ισορροπήσει. Το ομοιοπαθητικό έχει αντιδοτηθεί.
Βέβαια πρέπει να πούμε ότι δεν είναι όλοι οι οργανισμοί το ίδιο ούτε βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο υγείας. Ένα άτομο πίνει καφέ και τρέμουν τα χέρια του, άλλος πρέπει να πιει τη δεκαπλάσια ποσότητα για να συμβεί αυτό.
Θα σου αρέσει σίγουρα:
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Στο ένα άτομο η αντιδότηση θα είναι γρήγορη, στον δεύτερο αν πίνει λίγο καφέ θα αργήσει να γίνει ή δε θα γίνει και καθόλου. Το ίδιο συμβαίνει με το ξίδι το οποίο όπως έχουμε μάθει από την παρατήρηση παλαιότερων ομοιοπαθητικών αντιδοτεί το sepia και το χαμομήλι το natrium muriaticum. Ωστόσο, οι ποσότητες που καταναλώνει το άτομο πρέπει να είναι μεγάλες και καθημερινές για να συμβεί αυτό.
Ένα σημείο που πρέπει να σταθούμε και να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία και που εμποδίζει την ομοιοπαθητική θεραπεία είναι τα φυτικά συστατικά, ουσίες της κάνναβης και της μαριχουάνας. Αυτά είναι τα λεγόμενα ελαφριά ναρκωτικά.
Η χρήση των ουσιών αυτών φέρνει μια χαλαρότητα και στα τρία σώματα. Στο φυσικό, στο συναισθηματικό και στο νοητικό. Ο συνδετικός ιστός που αποτελείται από τη ζωτική δύναμη που κρατάει τα σώματα ενωμένα και σε συνεργασία μεταξύ τους χαλαρώνει ή διακόπτεται. Σε σωματικό επίπεδο υπάρχει χαλάρωση τις περισσότερες φορές. Στο συναισθηματικό μπορεί να υπάρχει ευφορία αλλά στη συνέχεια μπορεί να αναπτύσσονται φοβίες και ευερεθιστότητα. Στο νοητικό χαλαρώνουν τα όρια. Η συνείδηση δεν έχει αντίληψη του τι συμβαίνει κάθε στιγμή. Δεν υπάρχει διάκριση του ορθού και του λάθους. Ο γρήγορος δρόμος που προσφέρουν προς τη χαλάρωση, την ηρεμία, την ενατένιση και τη δημιουργικότητα είναι λάθος. Γιατί ο οργανισμός θα καταρρεύσει και αυτό γίνεται σιγά σιγά τις περισσότερες φορές χωρίς να το γίνει αντιληπτό από το άτομο, διότι έχει χαθεί η διάκριση.
Υπάρχουν τρόποι να εκπαιδευτεί ένας άνθρωπος να χαλαρώνει το φυσικό του σώμα, να ισορροπεί το συναισθηματικό και να μαθαίνει στο νοητικό να βρίσκεται σε εγρήγορση. Αυτό όμως απαιτεί χρόνια δουλειάς και τα άτομα που προσπαθούν μέσα από τις ουσίες αυτές είναι δύσκολο να προσπαθήσουν, έχουν συναισθηματική έξη με τις φυτικές αυτές ουσίες. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο. Με τη βοήθεια της ομοιοπαθητικής, τη θέληση του ατόμου και ανάλογα με το πόσο τον/την έχει επηρεάσει το πρόβλημα, η ζημιά θα ελαχιστοποιηθεί. Φτάνει να βρεθεί το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζονται συνήθως περισσότερα από ένα ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Η πρόκληση για τον ομοιοπαθητικό είναι να βρει τη σωστή σειρά που πρέπει να τα χορηγήσει.
