Αλλεργική ρινίτιδα: Θεραπεία με ομοιοπαθητική

Έχει παρατηρηθεί ότι οι ασθενείς που αναζήτησαν βοήθεια από ομοιοπαθητικό ιατρό για την αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας (εποχικής ή μη), είχαν θετικά αποτελέσματα σε ποσοστό που προσεγγίζει το 80% (Κλινική έρευνα των ιατρών Γιώργου Παπαφιλίππου – Φώτη Μπαμπού, δημοσιευμένη στο περιοδικό «Ομοιοπαθητική Ιατρική», τεύχος φθινοπώρου 2.000).

Ας δούμε τι είναι η αλλεργική ρινίτιδα.

Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μια συχνή κλινική  οντότητα, μιας και ταλαιπωρεί περίπου το 10 με 30% του ανθρώπινου πληθυσμού.

Είναι μια φλεγμονή του ρινικού βλεννογόνου που προκαλείται από την εισπνοή μικρών ποσοτήτων ουσιών, που ονομάζονται αλλεργιογόνα, στις οποίες το άτομο έχει ευαισθητοποιηθεί.

Η αντίδραση υπερευαισθησίας στα αλλεργιογόνα (ουσίες συνήθως αβλαβείς, τα οποία ο οργανισμός  αναγνωρίζει ως επιβλαβείς), κινητοποιεί μηχανισμούς για να τα απομακρύνει, δημιουργώντας έτσι συμπτώματα φλεγμονής, στο δέρμα, στον ρινικό βλεννογόνο, στον επιπεφυκότα του οφθαλμού ή στο βρογχικό δέντρο του αναπνευστικού.

Τα συνηθέστερα από αυτά τα αλλεργιογόνα είναι τα  Αγρωστώδη, όπως το γκαζόν, περδικάκι, δημητριακά, χορτάρι, γρασίδι και άλλα, η Γύρη (Ελιά, πεύκο, μαργαρίτα κ.ά.), οι Μύκητες, για παράδειγμα η μούχλα, η Οικιακή σκόνη, καθώς και τα Επιθήλια κατοικίδιων, συχνότερα της γάτας και σπανιότερα του σκύλου.

Η αλλεργική  ρινίτιδα διακρίνεται, σύμφωνα με την κατανομή των συμπτωμάτων στον χρόνο:

• σε εποχική ή ολοετή ,
• σε διαλείπουσα ή επίμονη,
• σε επεισοδιακή (για παράδειγμα μόνο μετά από έκθεση  σε συγκεκριμένο αλλεργιογόνο, όπως τα επιθήλια γάτας και σκύλου)

ενώ σύμφωνα με τη βαρύτητά της διακρίνεται σε ήπια, μέτρια ή σοβαρή.

Τα βασικά συμπτώματα που τη χαρακτηρίζουν είναι η καταρροή, η συμφόρηση ή μπούκωμα, τα φτερνίσματα  και η φαγούρα (π.χ. στη μύτη, στη στοματική κοιλότητα, στον ρινοφάρυγγα και στους έξω ακουστικούς πόρους).

Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα, καθώς και το αλλεργικό βρογχικό άσθμα  συνήθως μπορεί να συνυπάρχουν με την αλλεργική ρινίτιδα.

Ιατρική και αλλεργική ρινίτιδα

Στην Ιατρική, η ειδικότητα της Αλλεργιολογίας, ασχολείται με τους ασθενείς αυτούς και αντίστοιχα υπάρχει και η ειδικότητα της Παιδο-αλλεργιολογίας.

Προκειμένου να αναζητηθεί το ενοχοποιούμενο αλλεργιογόνο, πραγματοποιούνται δερματικές δοκιμασίες διά νυγμού (αλλεργικά τεστ), ενώ ο έλεγχος συμπληρώνεται και με ειδικές αλλεργιολογικές εργαστηριακές εξετάσεις (μέτρηση των ειδικών, για το ενοχοποιούμενο αλλεργιογόνο, IgE στον ορό του αίματος).

Οι ενδείξεις και τα αποτελέσματα αυτών των αλλεργικών τεστ, συνδυάζονται με το ιατρικό ιστορικό, για  τον καθορισμό  μέτρων θεραπευτικής προσέγγισης.

Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις

Όσον αφορά την θεραπευτική μέθοδο που θα επιλεχθεί, οι θεραπευτικές προσπάθειες των αλλεργιολόγων εξαντλούνται  σε ένα δίπτυχο:

• τη μείωση των ενοχλητικών ή και επικίνδυνων συμπτωμάτων με φάρμακα που καταστέλλουν τα αλλεργικά συμπτώματα (αντιισταμινικά, κορτικοστεροειδή)
• την προσπάθεια απευαισθητοποίησης έναντι συγκεκριμένων αλλεργιογόνων, όταν αυτά είναι φανερά.

Ωστόσο παρά την πρόοδο της φαρμακευτικής στον τομέα αυτό, οι αλλεργικές παθήσεις ακόμα θεωρούνται ιδιαίτερα δυσεπίλυτες.

Ο ομοιοπαθητικός ιατρός δεν βασίζει την θεραπευτική του προσέγγιση περιοριζόμενος στο ανωτέρω δίπτυχο.

Αξιοποιεί τα επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης, όπως είναι τα τεστ που προαναφέρθηκαν, ως ιατρός αξιοποιεί τις γνώσεις του για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των εξάρσεων και της σοβαρότητας των συμπτωμάτων στον ασθενή, αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά.

Η Ομοιοπαθητική δεν θεωρεί τα αλλεργιογόνα ως αιτίες των αλλεργιών.

Αιτία είναι η ιδιότητα του οργανισμού των αλλεργικών ατόμων να αναγνωρίζουν ως ξένα και εχθρικά τα αλλεργιογόνα, με αποτέλεσμα να κινητοποιούνται μηχανισμοί απομάκρυνσής τους.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία στοχεύει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την κινητοποίηση αυτοθεραπευτικών μηχανισμών, ώστε να τροποποιηθεί η αντίδραση του οργανισμού όταν έρχεται σ’ επαφή με αλλεργιογόνα.

Ο στόχος της  Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι η επίτευξη της ανοσορύθμισης (άνοσο-διέγερση και άνοσο-τροποποίηση) της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού. Για τον σκοπό αυτό χορηγεί υπερ-αραιωμένα φυσικά διαλύματα.

Δεν στοχεύει στην καταστολή των συμπτωμάτων μιας ασθένειας, αλλά στην πλήρη ίαση του ασθενούς, που στην προκείμενη περίπτωση είναι η τροποποίηση της αντίδρασης του οργανισμού στην επαφή του με τα αλλεργιογόνα.

Εξάλλου, βασική αρχή της Ομοιοπαθητικής είναι η διερεύνηση του ανθρώπινου οργανισμού, ως ενιαίο σύνολο, και όχι μόνο ως επί μέρους σύστημα που νοσεί. Ανάλογα με την ιδιαίτερη συμπτωματολογία του κάθε ασθενούς η θεραπεία εξατομικεύεται και μάλιστα στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Ο ομοιοπαθητικός ιατρός θα ζητήσει να λάβει από τον ασθενή, εκτός από  ένα λεπτομερές ιστορικό των συμπτωμάτων της αλλεργίας του και ένα πλήρες ατομικό ιατρικό ιστορικό. Με όλα τα παραπάνω και μαζί με στοιχεία του συνολικού ψυχο-διανοητικού του προφίλ, θα διαμορφώσει την ιδιαίτερη «εικόνα» του κάθε αλλεργικού ασθενούς, αναζητώντας το «μοναδικό εξατομικευμένο» κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο.

Παράλληλα συστήνεται ως ανακουφιστική αγωγή να γίνονται ρινικές πλύσεις σε καθημερινή βάση με φυσιολογικό ορό, καθώς και η χρήση ειδικών αποσυμφορητικών σπρέι συμβατών με την ομοιοπαθητική αγωγή, που περιέχουν συστατικά όπως Μανόλια, Εχινάκεια, Αλθαία, Τεϊόδενδρο, Πορτοκαλιά και Ανθό άλατος, τα οποία θα βοηθήσουν ακόμα περισσότερο.

Συστήνεται η θεραπεία με ομοιοπαθητική αγωγή να ξεκινά τρεις μήνες τουλάχιστον πριν την συνηθισμένη εποχή έξαρσης:  άνοιξη η φθινόπωρο. Αυτό θα εξασφαλίσει τη σαφή βελτίωση των συμπτωμάτων στην πρώτη αυτή εποχή έξαρσης.

Ακόμη και αν ο ασθενής απευθυνθεί  στον Ομοιοπαθητικό Ιατρό την περίοδο της έξαρσης της αλλεργικής του συμπτωματολογίας και πάλι  θα υπάρξει μία άμεση μείωση των αλλεργικών συμπτωμάτων. Βέβαια, θα χρειαστεί και συνέχιση της θεραπείας, πιθανόν τον επόμενο χρόνο, για να φανεί η μεγάλη βελτίωση από την Ομοιοπαθητική θεραπεία.

Όσο πιο νωρίς -με την πρώτη εμφάνιση των αλλεργικών συμπτωμάτων, ακόμα και από την παιδική ηλικία,- χορηγηθεί η Ομοιοπαθητική αγωγή, τόσο πιο γρήγορα θα επιτευχθεί μόνιμη ίαση.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι μέσω αυτής της εξατομικευμένης, φυσικής, χωρίς παρενέργειες θεραπείας, όπως η Ομοιοπαθητική, προσφέρεται η δυνατότητα μόνιμης ίασης σε μια τόσο πολύπλευρη και δυσεπίλυτη ασθένεια.