Η Ιστορία της Ομοιοπαθητικής

Μπορεί να πιστεύετε ότι η ομοιοπαθητική εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια όμως στην πραγματικότητά οι ρίζες της βρίσκονται πολύ-πολύ πίσω. Ποιος την επινόησε; Ποια είναι η φιλοσοφία και ο σκοπός της; Πώς εξελίχθηκε στο πέρασμα των αιώνων; Ανακαλύψτε όλες τις απαντήσεις για την ομοιοπαθητική παρακάτω.

Η καθόλου τυχαία ονομασία

Όμοιος και πάθος. Οι δύο λέξεις από τις οποίες προέρχεται η ομοιοπαθητική. Κι αυτό γιατί έχει ως βασική αρχή ότι «το όμοιο θεραπεύει το όμοιο». Αυτό σημαίνει πως αν μια ουσία προκαλεί τα συμπτώματα μια ασθένειας ή πάθησης σε υγιείς ανθρώπους, τότε θα μπορούσε να θεραπεύσει τα ίδια συμπτώματα και σε αρρώστους.

Η «πατρότητα» του 1796

Ο άνθρωπος που επινόησε και θεμελίωσε την ομοιοπαθητική και της έδωσε το όνομά της, ήταν ο Γερμανός γιατρός Σάμουελ Χάνεμαν (Samuel Hahnemann). Το 1796 ο Χάνεμαν, όντας σκεπτικός απέναντι στη θεωρία του Σκωτσέζου γιατρού και χημικού Ουίλιαμ Κάλλεν (William Cullen) για τη θεραπεία της ελονοσίας, αποφάσισε να καταπιεί μια ποσότητα φλοιού κιγχόνης (το φυτό που πρότεινε ο Κάλλεν για τη θεραπεία της ελονοσίας), για να διαπιστώσει τι θα συνέβαινε. Μετά το πείραμα, εμφάνισε πυρετό, ρίγος και αρθραλγία, συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ελονοσίας και έτσι διαπίστωσε πως όλα τα αποτελεσματικά φάρμακα προκαλούν συμπτώματα σε υγιείς οργανισμούς, όμοια με αυτά των ασθενειών που θεραπεύουν, επιβεβαιώνοντας «τον νόμο των ομοίων» για τον οποίο είχαν ήδη μιλήσει οι γιατροί της αρχαιότητας. Όπως ήταν λογικό, η επαναστατική για την εποχή θεωρία του Γερμανού γιατρού συνάντησε αντιδράσεις, όμως εκείνος απτόητος συνέχισε να ερευνά και να εφαρμόζει τη νέα αυτή μέθοδο εναλλακτικής θεραπείας μέσα από ολοένα και περισσότερους πειραματισμούς.

Οι πρώτες αναφορές

Υπάρχει βέβαια και η θεωρία πως ο πρώτος που μίλησε για την ομοιοπαθητική, ήταν ο Ιπποκράτης γύρω στο 400 π.Χ., όταν υπαγόρευε τη χρήση μιας μικρής δόσης μανδραγόρα για τη θεραπεία της μανίας, γνωρίζοντας πως αυτό προκαλεί μανία σε πολύ μεγαλύτερες δόσεις. Ωστόσο, μέχρι σήμερα «πατέρας» της ομοιοπαθητικής θεωρείται ο Χάνεμαν.

Η εξέλιξη

Στη διάρκεια του 19° αιώνα και κυρίως στα τέλη του, η ομοιοπαθητική διαδόθηκε γρήγορα και με επιτυχημένα αποτελέσματα. Εξαπλώθηκε αρχικά σε όλη την Ευρώπη και από τους Ευρωπαίους μετανάστες πέρασε στη Βόρεια και Νότια Αμερική. Επεκτάθηκε επίσης στη Βρετανική Αυτοκρατορία, την Ινδία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, τη Σρι Λάνκα, την Αυστραλία, τη Νιγηρία, την Γκάνα κ.λπ. Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι αραβικές χώρες και πρόσφατα άρχισε να αναπτύσσεται και στην Ιαπωνία, την Κορέα, τη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη και την Κίνα. Το αποκορύφωμα της αποδοχής της, εμφανίζεται κυρίως τα τελευταία 40 χρόνια.

Οι σημερινές επιλογές

Με τόσα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να ορκίζονται στο όνομα της ομοιοπαθητικής και να την ακολουθούν πιστά, ήταν λογικό να παρασκευαστούν προϊόντα καθημερινής φροντίδας που λαμβάνουν υπόψη την ομοιοπαθητική αγωγή και δεν «συγκρούονται» μαζί της. Σε αυτήν τη λογική, δημιουργήθηκε το νέο υπέρτονο αλατούχο διάλυμα 2,2% NaCl Nazal Cleaner Homeo για τη ρινική αποσυμφόρηση. Συμβατό με την ομοιοπαθητική αγωγή και χωρίς κορτιζόνη ή άλλες φαρμακευτικές ουσίες, έχει ως στόχο την ανακούφιση των συμπτωμάτων του κρυολογήματος, τον καθαρισμό της ρινικής κοιλότητας με ωσμωτική δράση και την απελευθέρωση της αναπνοής με απομάκρυνση της βλέννας. Και όλα αυτά, περιέχοντας εξαιρετικής ποιότητας Ανθό Αλατιού Μεσολογγίου – με μέταλλα και ιχνοστοιχεία που ωφελούν τη ρινική κοιλότητα- αλλά και μία πλούσια σύνθεση σε ευεργετικά δραστικά συστατικά φυσικής προέλευσης. Η ίδια φιλοσοφία, οδήγησε

και στον σχεδιασμό της Homeopathy Toothpaste και του αντίστοιχου στοματικού διαλύματος της σειράς. Και τα δύο, διαθέτουν σύνθεση απαλλαγμένη από ουσίες που αντιδοτούν στην ομοιοπαθητική αγωγή, όπως φθόριο, αιθέρια έλαια, σακχαρίνη, μέντα και παράγωγα μινθόλης και προσφέρουν αποτελεσματική, καθημερινή στοματική φροντίδα, βελτιώνοντας την υγεία των ούλων και μειώνοντας ερεθισμούς και ξηροστομία. Έτσι, τα άτομα που ακολουθούν ομοιοπαθητική δεν έχουν κανέναν λόγο να παραλείπουν τη στοματική τους υγιεινή, από φόβο πως η οδοντόπαστά τους δεν είναι συμβατή με την αγωγή τους.

Γνωστή ή άγνωστη, αυτή ήταν η ιστορία της ομοιοπαθητικής από τη γέννησή της έως σήμερα και είτε με φανατικούς υπέρμαχους είτε με σκεπτικιστές απέναντί της, το σίγουρο είναι πως θα συνεχίσει να μπαίνει στις ζωές των ανθρώπων ως μία μια εναλλακτική προσέγγιση στην προσπάθεια θεραπείας μιας σειράς ασθενειών.